Dnia 1 lutego 1943 roku oddział Batalionów Chłopskich dowodzony przez kpt. Franciszka Bartłomowicza "Grzmota" stoczył zwycięską bitwę z oddziałami żandarmerii niemieckiej w obronie wsi Zaboreczno. Bitwa odbiła się szerokim echem w regionie i na pół roku zaburzyła niemieckie plany wysiedleń na zamojszczyźnie.
Pomimo, że napięcie w Królestwie Polskim wzrastało już od końca lat pięćdziesiątych XIX wieku, powstanie które wybuchło 22 stycznia 1863 roku było w znacznej mierze nieprzygotowane. Oddziały zwykle tworzyły się samoistnie z lokalnych ochotników, dysponujących tylko niewielkimi zapasami broni i amunicji. Pomimo prowadzonych już wcześniej starań o zakup broni za granicą, w pierwszych dniach walki powstańcy mogli liczyć tylko na samych siebie i własną inwencję. Zaistniała sytuacja w znacznej mierze wpłynęła na sposób prowadzenia walk.
W XIX wiecznej sztuce czas zaborów wykreował wizerunek kobiety - Matki Polki - opiekunki synów, przyszłych żołnierzy. Każdy kolejny nieudany zryw niepodległościowy stawiał przed nimi nowe wyzwania, determinując je do większej aktywności na polu społeczno- politycznym.
Niewielu konstruktorów broni może poszczycić się tak wielkim wpływem na rozwój broni palnej jak Amerykanin John Moses Browning. Choć zmarł w roku 1926, wiele z jego 128 patentów jest wykorzystywanych do dziś a niektóre z jego konstrukcji, jak np. ciężki karabin maszynowy M2 HB są nadal produkowane.
Powoli zbliża się setna rocznica zakończenia I Wojny Światowej. W związku z tym, w kolejnej części naszego blogu prezentujemy dwa bardzo charakterystyczne "nakrycia głowy" z tego czasu, które przy okazji ilustrują rozwój techniki, oraz podejścia do ochrony i maskowania jakie zaszły w tym czasie.
